Parvovirüsler dış ortamda 5-7 ay kadar uzun bir süre canlılıklarını sürdürebilen dayanıklı organizmalardır. Köpeklerde parvoviral enteritis çoğunlukla 6-20 haftalık yaş grubundaki genç ve nadir olarak yetişkin köpeklerde görülen, genellikle akut, kanamalı ince bağırsak iltihabı, kimi zaman da kalp kası iltihabı ile seyreden, hayati öneme sahip bir hastalıktır.
Rottweiler, Doberman pinscher, Alman çoban köpeği, Amerikan pitbull terier, Staffordshire terier, Labrador retriever, Springer spaniel, Dachshund ve Yorkshire terier ırkları hastalığa karşı daha hassastır. Genetik özellikler ırk ile ilişkili riskin oluşumuna neden olurken, uygun aşılama protokolü yapılmamış köpeklerde de hastalığın meydana gelme olasılığında artış şekillenmektedir.
Köpeklerde Parvovirüs/Kanlı İshal Belirtileri
Klinik belirtiler iştahsızlık, anoreksi, kusma, kanlı ishal ve ateş olarak ortaya çıkar. Parvoviral enteritisli köpeklerde belirgin bir karın ağrısı vardır. Kan dolaşımındaki bozukluk sonucu, ekstremitelerde soğuma ve vücut sıcaklığında düşme oluşabilir. Ölüm oranları özellikle yavru köpeklerde yüksektir ( % 90’ın üzerine çıkabilir), ancak yetişkin köpeklerde bu oran % 1’in altındadır.
Köpeklerde Parvovirüs/Kanlı İshal Tedavisi
Tedavide köpeklerde kusma ve kanlı ishal nedeniyle şekillenen dehidrasyona bağlı sıvı kaybı ve enerji ihtiyacını karşılamak, elektrolit ve asit-baz dengesini düzenlemek, kan şekerini dengelemek amacı ile semptomatik tedavi uygulamaları gerçekleştirilmektedir. Bu amaçla intravenöz olarak sıvı sağaltımı yapılmaktadır.
Semptomatik tedavi uygulamalarına hastalarda hem fiziksel olarak hem de total hemogram değerlendirmesi göz önüne alınarak iyileşme belirlenene kadar devam edilmelidir. Sepsis sağaltımı için antibiyotik tedavisi, destekleyici sağaltım olarak vitamin takviyesi ve kusma görülen köpeklere kusmayı önlemek amacıyla kusma kesiciler uygulanmalıdır.
Köpeklerde Kanlı İshalden Korunma
Köpek parvoviral enteritisten korunmanın ana yolu geniş aşılama programlarıdır. İnaktif aşılar sadece kısa süreli bağışıklık oluşturduğu için, modifiye canlı virüs aşıları daha yaygın olarak kullanılmaktadır. Aşılanan annelerden doğan yavrular yaşamlarının ilk bir kaç haftasında enfeksiyona karşı anneden gelen antikorlar tarafından korunur. Hastalık bu nedenle yeni doğanlarda erken dönemde ender olarak görülür.
Aşılamaya rağmen korunmanın oluşmamasının ana nedeni ise ağız sütü ile anneden yavrulara aktarılan yüksek seviyedeki antikorlardır. Bu yüzden aktif bağışıklık ile etkileşimi önlemek için aşılar yavrulara anneden gelen antikor seviyeleri düştükten sonra uygulanmalıdır. Dünya Küçük Hayvan Veteriner Hekimliği Derneği Aşı Rehberi Grubu, dayanıklı anneden gelen antikorlara sahip olan yavrularda tam korunmanın sağlandığından emin olmak için, parvovirüs aşılama sürecinin bitirilmesinin 14-16 haftalık yaşa kadar ertelenmesini önermektedir.